Πραγματικά δεν δίνω πια δεκάρα…
Για όλους αυτούς που σαν κακομαθημένα βαμπίρ, ρούφηξαν , με τη δική μου ανοχή πολλές φορές, αυτό που τους έκανε να νιώθουν ζωντανούς…
Γι αυτούς που δεν χαλάλισαν ούτε ένα λεπτό από τη «μικρή ζωή» τους για να σκεφτούν πώς νοιώθω…
Έχω ανάγκες, έχω απαιτήσεις, έχω αισθήματα, έχω τις δικές μου κρυμμένες ιστορίες???
Δεν δίνω δεκάρα γι αυτούς που δεν νοιάστηκαν ποτέ…
Που με θεώρησαν πάντα δεδομένη, χωρίς πολλά-πολλά…
Που δεν έψαξαν πίσω από τη βιτρίνα….
Φταίω??? Ίσως… Αλλά είμαι αυτή…
Αγαπάω, ενθουσιάζομαι, απογοητεύομαι, ζηλεύω, διεκδικώ, ζω με όλες μου τις αισθήσεις…
Δεν γουστάρω τους ανθρώπους –σκαντζόχοιρους…
Είμαι «ανοιχτή» και παίρνω το ρίσκο…
Το πληρώνω??? Μαγκιά μου!!! Πραγματικά δεν δίνω δεκάρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου