"La pianiste", Michael Haneke, 2001
Σοκαριστική , στα «όρια», μοναδική…
Με τη «Δασκάλα του πιάνου», ο Αυστριακός σκηνοθέτης Μίκαελ Χάνεκε («Το βίντεο του Μπένι», «Παράξενα παιχνίδια») επιστρέφει σε αγαπημένα του θέματα, γύρω από τις ακραίες ανθρώπινες καταστάσεις, βουτηγμένες πάντα σε μια σκοτεινή, μαύρη ατμόσφαιρα.
Αυτήν τη φορά, στρέφεται στο ομότιτλο, επίμαχο βιβλίο της Ελφρίντε Γέλινεκ για να μας δώσει μιαν αρκετά πιστή διασκευή του.
Πρωταγωνίστρια η Ερικα, δασκάλα του πιάνου στο Ωδείο της Βιέννης, που πλησιάζει τα σαράντα, που ζει με την υπερπροστατευτική μητέρα της (ο πατέρας της βρίσκεται σε άσυλο), λατρεύει τον Μπαχ και τον Μπραμς και περνά κάποιες ώρες της κρυφά παρακολουθώντας peep-show σε πορνομάγαζα.
Κάποτε θα την πλησιάσει ένας τριαντάρης βιρτουόζος πιανίστας και λάτρης του χόκεϊ στον πάγο, ο Βάλτερ, που θ' αρχίσει να την πολιορκεί, ώσπου η Ερικα, μέχρι τότε εχθρική προς τους άντρες, αποφασίζει να του δοθεί υπό ορισμένους όμως όρους.
Εκείνο που φαίνεται να τράβηξε τον Χάνεκε στο φεμινιστικό βιβλίο της Γέλινεκ είναι το πορτρέτο μιας μορφωμένης, καλής κοινωνίας γυναίκας που η κοινωνική και σεξουαλική καταπίεση δεν μπορεί να δώσει λύση μέσα από την τέχνη, οδηγώντας την τελικά σε ακραίες καταστάσεις (σαδομαζοχισμό, μίσος για τη νεαρή μαθήτρια που της τραυματίζει το χέρι, ακόμη και δολοφονικά ένστικτα) και τελικά στην καταστροφή της.
Πορτρέτο που ταυτόχρονα του δίνει την ευκαιρία να κάνει ένα σχόλιο πάνω στην ίδια την Αυστρία και την κοινωνία της -σε μια ταινία, προφητική μια και γυρίστηκε πριν από την άνοδο στην πολιτική του νεοναζιστή Γιοργκ Χάιντερ.
Εξαιρετική η Ιζαμπέλ Ιπέρ, έφτιαξε ένα ρόλο συγκλονιστικό στην αλήθεια και την ακρίβειά του, με σπάνια δύναμη και εσωτερικότητα -ρόλο που δίκαια της χάρισε το βραβείο ερμηνείας στο φεστιβάλ των Κανών.
Πλάι της εξαιρετικοί σε μικρότερους ρόλους η Ανί Ζιραρντό (στο ρόλο της καταπιεστικής μητέρας) και ο Μπενουά Μαζιμέλ (στο ρόλο του «κακού» σπουδαστή).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου