Ashes

Πηχτό πράσινο, λασπωμένο καφέ, βουλιάζεις, κουφάρια που χάσκουν.

Πετάγεσαι, θέλεις και δεν μπορείς, μισοξυσμένα μολύβια για  τους πεθαμένους, κίτρινο χαρτί, καμμένη πόλη, η στολή της κοκκινοσκουφίτσας, ένας βρόγχος σε σχήμα καρδιάς, ξέρεις τι λένε για τους άντρες στην κρεμάλα, λίγο πριν ξεψυχήσουν εκσπερματώνουν κι εκεί που πέφτει το σπέρμα φυτρώνουν μανδραγόρες, μαύρο, γκρίζο, σπασμένα γυαλιά, περπατάς πάνω τους, παραπατάς, φρέσκο αίμα, παλιές μνήμες, χώμα και καρποί από ρόδια, σπασμένο πιάτο, μικρά κουτιά για τα κόκαλα που απέμειναν, λευκά σεντόνια, περιμένεις λίγο, τελευταία φτυαριά, στάχτη θέλω πριν την υπογραφή...

Σκορπισμένη...

Παντού...

Τέλος...

Up close and personal

Είσαι μικρή, ελάχιστη, τα χέρια σου ψηλά, αφήνεις κι αφήνεσαι πίσω από μία sensual  μάσκα με κρόσσια, νομίζεις πως μπορείς να μεταμορφωθείς, ξέρεις τώρα όλοι γουστάρουν τις μεταμορφώσεις, όλοι κάνουν σενάρια, η μάσκα κρύβει και αποκαλύπτει...

Κι εσύ...

Γυναίκα, όμως παιδί, μεγάλο ελάττωμα αυτό, δεν φοράς μάσκες, είσαι αφελής, πιστεύεις στον έρωτα χωρίς «βοηθητικές», δίνεσαι χωρίς οδηγίες, είσαι εσύ, που ξενυχτάς πίσω από μια μπάρα αλλά κάποια στιγμή νυστάζεις, που δεν μπορείς να λες ως το πρωί σοφίες μπροστά από ένα ποτήρι κρασί με background μισοχαμένα χαμόγελα, είσαι,είμαι... 

Όμως δίνεσαι...

Με μία διαφορά...

Θέλεις να ξέρεις ποιόν θ’ αντικρίσεις στο ξύπνημα της επόμενης μέρας...

Είπαμε είσαι γυναίκα-παιδί...

Μέγιστο foul στο ερωτικό παιχνίδι...

Μόνο που εσύ δεν έμαθες να παίζεις...Μόνο που είσαι εσύ...

Blood v/s orange

Περιμένεις σιγανά ψιθυρίσματα και δυνατές φωνές...

Στα πρώτα αντιδράς καλύτερα, σε νανούριζαν απαλά, εσύ και μόνο εσύ, μετά όμως... 

Τεράστια μάτια, αμφίδρομη αντίληψη, μικρή – μεγάλη κοπέλα...

Θόρυβοι εκκωφαντικοί, το καντηλάκι του αγίου, θυμάσαι, νόμιζες πως οι σκιές του, σου μιλούσαν τη νύχτα, ξεραμένες φλούδες πορτοκαλιών για γλυκό του κουταλιού και αίμα... Οι πληγές χάσκουν, ό,τι έγινε δεν ξεγίνεται, άσος στο μανίκι, αν δεν παίζεις πλημμυρίζεις αίμα ζεστό, τέλος.

via altered-states.net

Μικρή ιστορία στις μικρές ιστορίες...

Βυθίζομαι , γυρίζω πάνω, γυαλίζω ξεχασμένα παπούτσια, η μοίρα μου γελάει, νερό, μουχλιασμένες εικόνες, φωνές που προσπαθούν...

Σχισμένες  νάυλον σακούλες, ξεχειλίζουν και γεμίζουν ξανά, μ’ αρέσουν όσα ξερνάνε, κάτι δεν χωράει κάπου, φρέσκα λουλούδια στο βάζο,γελάω,  η σκόνη κάθεται παντού, ξέρει αυτή, παρακαλώ να έχω την προσοχή σας, τώρα ακούς, σκυλιά, ξεσχίζουν πλαστικά μπουκάλια με ηδονή, όταν θ’ ανέβω , υπόσχομαι ... 

Δες, χορεύω βαλς, νερό, ηδονή, τέλος...

www.lifo.gr